Metalografia: wielość technik
Techniki dyfrakcji rentgenowskiej obejmują uderzenie wiązki promieni rentgenowskich w próbkę metalu, a następnie dyfrakcję wiązki z regularnie rozmieszczonych płaszczyzn atomów; zwykle ugięte promienie są rejestrowane na kliszy fotograficznej. Technika ta służy do badania zjawisk związanych z grupowaniem samych atomów. Mierząc linie lub plamy na dyfraktogramie i analizując intensywność promieni odchylonych, można uzyskać informacje o położeniu atomów próbki, a tym samym o krystalografii faz, obecności naprężeń wewnętrznych i obecność atomów rozpuszczonych w roztworach stałych.
Miedź i cynk
substancja metaliczna złożona z dwóch lub więcej pierwiastków, występująca w postaci związku lub roztworu. Składniki stopów są zwykle same metalami, chociaż węgiel, niemetal, jest podstawowym składnikiem stali.
Stopy są zwykle wytwarzane przez stopienie mieszaniny składników. Wartość stopów została odkryta w bardzo starożytnych czasach; szczególnie ważne były mosiądz (miedź i cynk) i brąz (miedź i cyna). Dziś najważniejsze są stale stopowe, szeroko rozumiane jako stale zawierające znaczne ilości pierwiastków innych niż żelazo i węgiel.
Głównymi pierwiastkami stopowymi do stali są chrom, nikiel, mangan, molibden, krzem, wolfram, wanad i bor. Stale stopowe mają szeroki zakres specjalnych właściwości, takich jak twardość, wytrzymałość, odporność na korozję, magnetyzowalność i plastyczność. W produkcji monet często stosuje się stopy metali nieżelaznych, głównie stopy miedzi i niklu, brązu i aluminium. Rozróżnienie między metalem stopowym a zanieczyszczeniem jest czasami subtelne; na przykład w aluminium krzem można uznać za zanieczyszczenie lub cenny składnik, w zależności od zastosowania, ponieważ krzem zwiększa wytrzymałość, chociaż zmniejsza odporność na korozję.
Czym są metale topliwe?
Termin metale topliwe lub stopy topliwe oznacza grupę stopów, których temperatura topnienia jest niższa niż cyny (232°C, 449°F). Większość z tych substancji to mieszaniny metali, które same w sobie mają niskie temperatury topnienia, takie jak cyna, bizmut i ołów. Stopy topliwe są używane jako luty, w tryskaczach bezpieczeństwa, które automatycznie rozpylają wodę, gdy ciepło ognia topi stop, oraz w bezpiecznikach do przerywania obwodu elektrycznego, gdy prąd staje się nadmierny.
Wiele topliwych stopów opracowano tak, aby topiły się w temperaturze 90–100°C (194–212°F); na przykład stop Darceta (50 części bizmutu, 25 części ołowiu, 25 cyny) topi się w temperaturze 98°C. Zastępując połowę cyny w stopie Darceta kadmem, uzyskuje się stop metali Wooda, który topi się w temperaturze 70°C. Zobacz także amalgamat; stop żelaza; związek międzymetaliczny.
